Toegoe is ontstaan als inlandse christendorp rond 1661 van vrijgemaakte slaven die tot het christendom zijn bekeerd en nazaten van Portugezen, die na de verovering van Malakka in 1641 zich begaven naar Toegoe.
Het dorp ligt In het district Bekasi. Het ligt ongeveer 24 km ten oosten van Jakarta. Het lag in een moerasgebied, wat zorgde dat men voor een groot deel van het jaar geïsoleerd leefde. Het heefteen eigen cultuur ontwikkeld. Dennengroen en Dodol zijn lekkernijen, die van oorsprong door Toegoenezen zijn uitgevonden en in de Indonesische cultuur is ingeburgerd. De Mandi Mandi is een folklorisch evenement, die ieder jaar in Toegoe toeristen uit de hele wereld aantrekt. En natuurlijk is Toegoe is de bakermat van de Krontjong. Een muziekgenre diewereldwijd bekend is geworden.
Het dorp Toegoe heeft een kerk en een kerkhof, die monumentaal zijn. De basisschool bestaat nog en is nog steeds in gebruik.
Periode 1950 – 1962
Vanwege politieke omstandigheden, oranjegezindheid en hetchristen geloof, voelde een deel van de Toegoe gemeenschap zichgedwongen in 1949 te vluchten uit Toegoe. Zij kregen behuizing en bescherming van het Nederlandse leger in Penjambon. Een dorp dat grenst aan Jakarta. Het gevoel van veiligheid was van korte duur. In 1950 vertrokken eind februari en begin april 26gezinnen uit Indonesië met het schip Karaton en maakten zij deovertocht naar Hollandia in Nieuw-Guinea.
In Hollandia heeft de gemeenschap een eigen nederzettinggesticht in de zwaar beboste en steile helling achter het A.P.Ocomplex. Voor elk gezin werd een woning gebouwd. Daarvoormoesten vele bomen worden gekapt en veel grond verzet.
Het sociale leven werd hervat en het belijden van het christen geloof kreeg weer vorm in de kerk die de gemeenschap heeftgebouwd.
De weinig vruchtbare rode aarde vereiste veel bewerking en bemesting voordat er kon worden beplant.
In grote saamhorigheid werd een ingenieuze waterleiding aangelegd en een weg naar boven geëgaliseerd.
Periode 1962 – 1967
De soevereiniteit bracht opnieuw gevaren met zich mee voor de Toegoe gemeenschap in Hollandia. Wederom heeft hunoranjegezindheid en het christen geloof hen ertoe gedwongen om voor de derde keer te vluchten. Deze keer om Nieuw Guinea te verlaten. Twaalf jaar welvaart moesten zij achterlaten. Met 3 vliegtuigen en 20 kilo bagage per volwassene, nam de gemeenschap in 1962 binnen 24 uur afscheid van hun geliefde Hollandia. Nu naar het onbekende Nederland om van daaruit verder te trekken naar het beloofde land Suriname. Liefdevol werden zij opgevangen door het echtpaar Pardoen in kamp Pieterberg in Westerbork. Een derde afscheid diende zich aan, omdat Westerbork een tussenstop was. 1963 was een zeer strenge winter. De kou achterlaten, vertrekken naar Suriname. Op plantage Slootwijk werd het leven weer hervat. Huizen gebouwd.Werken op de citrusplantages tegen een karig loon. Tegenslagenen teleurgesteld trok de gemeenschap de conclusie, dat het beloofde land Suriname hen niet bracht wat ze hadden verwacht.Het verzoek aan de Nederlandse overheid om hen terug te halen, werd gehonoreerd.
In 1966 werden zij Nederlanders. De dankdienst in augustus 1967de ‘Pengutjapan Sukur’ luidde het einde van de Toegoe gemeenschap, wetende dat zij in Nederland verspreid zullen worden gehuisvest.
1967 tot heden.
In Nederland werden de Toegoenezen opgevangen in o.a. Apeldoorn, Deventer, Zevenaar, Enschede, Zutphen, Hoogeveen, Amsterdam, Groningen.
De grootste groep kreeg huisvesting in Hoogeveen. Na herstelde betrekkingen tussen Nederland en Indonesië konden ook de Toegoenezen de contacten met de in Indonesië achtergebleven families hervatten.
Toegoenese familienamen die hun oorsprong vinden in het dorp Toegoe:– Quiko- Michiels- Abrahams- Kantil- Lauw- Cornelies- Pendjol- Tomasouw- Loen- Andries- Salomons- Seijmons- Hendriks- Braune- Bacas